PA0ETE nu op radio TPOT

[PA0ETE]

Het reverse beacon project

https://open.spotify.com/episode/7hgvU59XeMjBhat5pVkvRp

Met een bekende foto erbij.

[PA0ETE]

De Magic Band

https://open.spotify.com/episode/5OxHDmZVL6FdhRercNr3gv

[PA0ETE]

De DX-robot

https://open.spotify.com/episode/0eWfO29rprEJ8I9ETTwfXY

[PA0ETE]

De tijd van de zeezenders S2E414

https://open.spotify.com/episode/2fu2nGPgEZLZcilYm1LtMt

[PA0ETE]

Privacytips S2E424
.
https://open.spotify.com/episode/1pONWgczwPPn8XsY4I03Yv

[PA0ETE]

Vonkzenders en machinezenders S2E429

https://open.spotify.com/episode/79uQYRso1chtgHfjUhQ8xB

[PA0ETE]

Privacytip: het belang van gesegmenteerde thuisnetwerken S2E430

https://open.spotify.com/episode/3C0xzdzOdWWGa01d7NAuTk

[PA3CQN]

Wat ik in die laatste mis is dat de meeste WiFi routers voor consumenten al een gastnetwerk hebben. Dat kun je ook gebruiken . Je kunt daarbij de apparaten isoleren van je eigen netwerk en zelf vaak onderling isoleren. Ook het wachtwoord en de gekozen encryptie laat je afwijken.

[PA0ETE]

Daar heb ik nooit bij nagedacht, maar er is daar wel een probleem, of in elk geval een reden waarom ik het niet zo doe. Nou vind ik beveiliging wel belangrijker dan de meeste andere mensen.

Ik ken het voorbeeld waarbij de internetrouter gehackt werd. Dat gebeurde bij een collega van me, en de hack was werkgerelateerd. Voor mij is een belangrijke reden voor segmentatie dat ik extra bescherming krijg tegen zo'n aanval. Om die reden gebruik ik voor de tweede firewall een apart (fysiek) apparaat, dat bij voorkeur van een ander merk is dan de router die de eerste bescherming biedt. Op die manier werkt een zero-day die voor de eerste firewall werkt niet voor de tweede.

Een ander alternatief dat ik niet genoemd heb is een gevirtualiseerd gesegmenteerd netwerk. Het is veiliger dan niets, maar ook zoiets draait op één fysiek systeem, dat het doel van de hack zou kunnen zijn, waardoor beide firewalls dan geraakt zouden zijn.

Maar je hebt gelijk dat dit voor het probleem dat ik aankaartte een oplossing is die voor veel mensen bruikbaar is.

Tegelijk moet ik over de uitzendingen zeggen dat het doen van zoiets, vrijwel iedere dag een behoorlijke taak is. Ik kan hierdoor niet garanderen dat ik alles kan noemen, ook alleen al vanwege de korte tijdsduur van de uitzendingen zelf. Ook kan ik vanwege de beschikbare tijd niet zoveel aan foutchecken doen als ik wel zou willen. Ik doe wat dat laatste betreft wel mijn uiterste best.

Bij veel radiostations werkt er een team van 2 of meer mensen aan zoiets. Of je kunt bij het station in elk geval gebruik maken van allerlei faciliteiten. Maar ook de zender is hier een éénmansbedrijf. Wat overigens niet erg is en zeker geen probleem, maar ik doe het maken hiervan in mijn eentje. De ene keer doe ik anderhalf uur over zo'n uitzending, heel soms nog meer. Heel concreet was de deadline vanmiddag 13:00 voor deze. Ik ben om vijf voor twaalf begonnen met schrijven, en ik zie dat ik hem om 12:27 verstuurd heb.

Ik heb hem niet gehaast gemaakt, dat blijkt al uit de tijd die er over was, maar ruim een half uur voor zo'n item is een heel korte tijd (tekst schrijven, uitzending opnemen en montage). Overigens ben ik dan nog niet klaar. Er moet voor de podcast nog een afbeelding bij komen, hij moet op de podcast (op twee plekken) geüpload worden (waar vandaan hij dan automatisch over een stuk of 15 platforms wordt verspreid), en er zijn allerlei plaatsen waaronder hier, waar ik een linkje naar de uitzending plaats. In een deel van de gevallen (ook zoals hier) als het onderwerp bij de plek past waar ik hem plaats.

Ik weet gewoonlijk tot het moment dat ik begin niet welk onderwerp dat het wordt. In veel gevallen heb ik een aantal onderwerpen waar ik doorheen kan bladeren. Vanmiddag had ik echter ineens een inval om deze te maken, met name omdat dit in drie minuten verteld kon worden. (De uitzending op vrijdag is altijd beperkt op 3 minuten, de rest van de week 6 minuten en dat kan ik af en toe wat oprekken).

Maar dat is dus de praktijk.

[PA3CQN]

Ik wilde er ook zeker geen kritiek mee leveren hoor.
Beveiligen van het thuisnetwerk waar IoT zaken op draaien is ook imo erg belangrijk.
Nou kan dat op veel manieren, met VLAN's of echte Firewalls kun je de gekste netwerken opzetten.
Maar de doorsnee gebruiker zal dat allemaal boven de pet gaan, en de meeste IoT zaken gebruiken WiFi.
Daarom wilde ik het WiFi-gastnetwerk toch even noemen: het zit al in je router, het kost je niks en de configuratie is eenvoudig via de GUI van je router.

[PA0ETE]

Ik denk dat het voor veel mensen een goede oplossing is. Bovendien hoef je er geen dingen voor aan te schaffen.

Ik denk dat ik het vooral zelf ook wel vervelend vind dat ik bijv. niet wat meer kan researchen of alles klopt. Maar ik heb het in de uitzending ook wel vaak gezegd, dwz wat ik hierboven ook schreef over dat het een one-man-band is. Misschien dat ik daarom ook wel wat extra reageerde op wat je schreef

Aan de andere kant gaat het best goed, zeker als je de beperkingen bekijkt.

[PA0ETE]

Waarom zijn zendamateurs zo behoudend? S2E431

https://open.spotify.com/episode/7JXLmxE2cNYrpTc64FVBG6
.

.
Voor één keer vandaag ook de tekst erbij:

Waarom zijn zendamateurs zo behoudend?

Zendamateurisme is van oorsprong een hobby en een vakgebied dat gebouwd is op pionieren, experimenteren en verleggen van technische grenzen.
Zendamateurs stonden aan de wieg van draadloze communicatie, digitale modes, satellietcommunicatie en tal van innovaties. Door sommigen worden ze wel gezien als de uitvinders van de smartphone.

Toch valt op dat binnen de gemeenschap – en breder onder technici – een sterke behoudendheid bestaat zodra nieuwe technologieën of methoden worden geïntroduceerd.

Dit lijkt paradoxaal, maar is bij nader inzien goed te verklaren vanuit een combinatie van psychologische, culturele en praktische factoren.
Veel zendamateurs en technici hebben jarenlang geïnvesteerd in het begrijpen, beheersen en verfijnen van bestaande technologieën. Denk aan het leren van morsecode, het bouwen van analoge radios, het optimaliseren van antennesystemen.

Nieuwe technologie kan impliciet de boodschap afgeven: "wat jij kent en kunt, is minder relevant geworden." Dat roept natuurlijke weerstand op: mensen verdedigen hun opgebouwde expertise.

Nieuwe technologie is vaak complexer of minder 'doorzichtig'. Een buizenversterker kun je nog met eenvoudige meetinstrumenten doorgronden. ; Software Defined Radio daarentegen is grotendeels een "black box" vol digitale signalen en software. Wat je natuurlijk met voldoende kennis wel kunt doorzien, maar daar moet je je dan eerst in verdiepen.

Dit verlies van direct tastbaar begrip voelt voor technici – die trots zijn op hun diepgaande kennis – ongemakkelijk. Liever blijven ze bij systemen die ze echt kunnen doorzien.

Binnen veel groepen zendamateurs bestaat een zekere cultuur van respect voor "de klassieke manier van werken." Deze traditie benadrukt vaardigheden als zelfbouw, morsevaardigheid, en analoog werken. Innovaties die deze traditie (lijken te) ondermijnen, zoals volledig digitale modes, kunnen aanvankelijk als een bedreiging worden ervaren voor de identiteit van de hobby.

In technische hobby’s zoals zendamateurisme zijn verder relatief veel mensen actief die een sterke voorkeur hebben voor duidelijkheid, voorspelbaarheid en diepgaande kennis.

Dit sluit deels aan bij eigenschappen die ook binnen het autismespectrum vaak voorkomen. Voor deze groep kan verandering niet alleen een technische uitdaging zijn, maar ook een bron van stress omdat het bekende structuren doorbreekt.

Verandering vraagt dan niet alleen om nieuwe vaardigheden, maar ook om het opnieuw organiseren van de vertrouwde wereld – een proces dat bij mensen met deze eigenschappen tijd en voorzichtigheid vraagt.

Een andere kant van de medaille is dat technici van nature getraind zijn in kritisch denken. Ze moeten sceptisch zijn: nieuwe technologieën moeten zichzelf bewijzen. Ze kunnen niet zomaar iedere nieuwe trend omarmen zonder die eerst grondig te testen.

Een zekere terughoudendheid is daarom niet alleen begrijpelijk, maar zelfs wenselijk – mits het geen rigide afwijzing wordt.

Verder speelt misschien ook een bredere ontwikkeling mee: de rol van de zendamateur is veranderd. Waar ze vroeger pioniers waren in communicatie, zijn ze nu eerder "liefhebbers" in een wereld die door smartphones, internet en satellieten wordt gedomineerd.

Sommige technici ervaren nieuwe technologieën in de hobby als een herinnering aan het feit dat hun vakgebied niet meer de voorhoede vormt van de technische vooruitgang – en dat kan pijnlijk zijn.

Innovatie wordt vaak gezien als een teken van vooruitgang: nieuwe ideeën, nieuwe mogelijkheden, nieuwe manieren van zijn. Toch raakt innovatie ook aan een diep menselijke behoefte: de behoefte aan identiteit en continuïteit.

Voor technici en zendamateurs vormt hun kennis en kunde niet alleen een verzameling vaardigheden, maar ook een deel van hun zelfbeeld. "Ik ben iemand die dit kan, die deze technologie begrijpt, die deze waarden deelt."

Nieuwe technologieën kunnen deze identiteit onbedoeld onder druk zetten. Als een innovatie vraagt om oude kennis los te laten, voelt dat niet alleen als een technische uitdaging, maar ook als een existentiële: "Ben ik nog wel wie ik was als deze kennis irrelevant wordt?"

Daarom leidt innovatie vaak niet alleen tot nieuwsgierigheid en enthousiasme, maar óók tot defensieve reflexen: vasthouden aan vertrouwde manieren, sceptisch staan tegenover verandering, en een nadruk leggen op 'hoe het hoort'.

Het is niet de technologie zelf die weerstand oproept, maar de existentiële vraag die zij ongemerkt stelt:

Wat blijft er over van mij, als alles om mij heen verandert?

In die zin is de terughoudendheid bij technici en zendamateurs geen zwakte, maar een natuurlijk, menselijk antwoord op de spanning tussen behoud en vernieuwing. Pas wanneer de nieuwe technologie voldoende verbonden raakt met bestaande waarden en identiteit, kan zij werkelijk omarmd worden.

[PA0ETE]

De Fisher Space pen, een balpen voor in de ruimte S2E432

https://open.spotify.com/episode/1eC2VS8XmNZV6yFJ6Noccr