Op de link hierboven van de rijksoverheid wordt al gezegd dat je ofwel een oortje in één oor kan doen, of met een koptelefoon met het volume laag.
Ik weet niet hoe betrouwbaar die info is, want over het wetsvoorstel moet eerst nog gestemd worden, en dan kan het nog worden aangepast.
Pikant detail: ik ben lang geleden ooit gewond geraakt bij een fietsongeluk toen ik een koptelefoon op had. Ik had tegen de brommerbestuurder die me aanreed gezegd dat ik het vriendelijk wilde oplossen, en dat we het wat mij betreft de verzekeringen zouden laten uitzoeken, ik wilde een conflictsituatie vooral vermijden, ik had al zorgen genoeg door het voorval. (Het ongeluk was op een fietspad met een vluchtheuvel met niet al te brede stroken, per rijrichting naast de vluchtheuvel was er maar iets van 60 cm rijruimte. Ik ging linksaf, en hij dacht me met de brommer met hoge snelheid aan de verkeerde kant van de vluchtheuvel voorbij te rijden, en pakte mij toen in de flank, ik heb 10 weken niet kunnen werken, en ik had een half jaar later nog steeds last van pijnklachten. Het was in de tijd dat je als bestuurder van een gemotoriseerd voertuig al sneller verantwoordelijk was voor een ongeluk, maar de wetgeving toen was nog niet zo streng als nu).
Afijn ik had hem nog gebeld, bizar was dat mijn oude fiets (uit 1946) in het geheel geen schade had, terwijl de brommer die hij reed praktisch total loss was. Waarschijnlijk was ik degene die de klap had opgevangen
Afijn, hij bedacht zich, waarschijnlijk onder druk van zijn schoonmoeder, van wie de brommer was geweest, en kwam een dag na het telefoongesprek met een getuige op de proppen die niet alleen een verklaring voor een rechtszaak wilde ondertekenen, maar ook in de lokale pers vertelde dat ik een walkman bij me had, een koptelefoon op, en niet alleen dat: ze had terwijl ze het tafelkleed uitklopte bij haar huis 300 meter van het ongeval, de muziek van die walkman kunnen horen.
Nou keurde ik in die tijd als onderdeel van mijn werk de geluidskwaliteit van professionele audio-apparatuur. Ik was het jaar ervoor een keer op een bruiloft geweest, en van het harde geluid van het bandje dat ik daar niet had kunnen vermijden had ik drie weken lang dat werk niet naar behoren kunnen doen. Sindsdien was ik reuze voorzichtig met het audioniveau van onder andere mijn walkman. Maar bovenal, ik had een walkman met alleen een radio (ik luisterde er vaak mee naar Ron Flon Flon op datzelfde tijdstip, zolang is het geleden
), maar die dag was er niets leuks op de radio geweest, en stond de radio uit. Ik had de headset alleen opgezet omdat het vijf graden vroor, zodat ik geen koude oren kreeg. Ik had de brommer overigens wel duidelijk gehoord, het was een open koptelefoon, maar ik had erop vertrouwd dat hij me terwijl ik mijn hand nog uitstak niet zou inhalen.
Afijn, ik heb toen hij zo vervelend ging doen een advocaat ingeschakeld, ook al omdat mijn verzekeraar daarop aandrong, en toen werd bij de rechtszaak niet alleen zijn schadeclaim nietig verklaard op basis van dat hij op een brommer reed en ik op de fiets, en het feit dat hij mij alleen had kunnen inhalen aan de verkeerde kant van een vluchtheuvel. Hij moest mij ook 1800 gulden letselschade betalen vanwege het veroorzaken van het ongeval. Dat bedrag door zijn verzekeraar vervolgens binnen een week op mijn rekening gestort. Die verzekeraar betaalde ook de rechtszaak.
Dit voorval is waarschijnlijk mede de reden waarom ik geneigd ben deze wet een goed idee te vinden, ondanks dat ik er zelf straks door geraakt ben.
Ik ben na het ongeval altijd erg voorzichtig geweest. Altijd mijn hand uitsteken als fietser, rekening houden met andere verkeersdeelnemers. Ik heb sindsdien bijv. ook nooit zonder fietsverlichting of met andere mankementen gereden.