40m delta loop

[pa8w]

Remco,
Hoe hoog hing de dipool?

Groetjes,
Wil.

[Remco]

Ha Wil,

Alles staat erbij, klik ff op 'show more'.

Groet,

Remco

[pa8w]

Leerzaam testje!

Groetjes,
Wil.

[Remco]

De vervlogen tijden op de universiteit komen weer terug. Of je nu met
GAMESS aan moleculen rekent, of met NEC2 aan antennes.
Het komt allemaal op hetzelfde neer.

Alhoewel ikzelf de deltaloop een vrij eenvoudige antenne vind, krijg ik
via mijn mail vragen waaruit blijkt dat veel lezers -ondanks de screenshots-
nog niet helemaal door hebben wat eigenlijk het elegante is van 43m draad
in een driehoek spannen wanneer je zo'n ding voor 40m wil gebruiken.
Let wel, er zijn antennecontrapsies die optimaler zijn, maar hiervoor heb je
wel een aanzienlijke hoeveelheid meer koper/draad nodig!

Aanleiding voor een aantal vragen was mijn Mighty KBC-filmpje.
Enkelen vroegen zich af: "Hoe het nou kan dat er zo'n verschil in signaalsterkte
tussen de dipool en de deltaloop waarneembaar is?"

Om het antwoord op deze vraag te willen verinnerlijken moet m.i. er een soort
'dipoolknop' om worden gezet. Zijnde een soort knop van:
"Ik ben opgevoed in een wereld waarbij de sloping dipool als holy grail door mijn
vriendjes wordt gepresenteerd, en .... ik heb daarmee de hele wereld gewerkt.
Dus kan het geen slechte antenne zijn." (even vrije vertaling van mezelf ;- )

Dat een dipool voor 40m op 10m hoogte recht naar boven straalt (aka een
'cloudburner') wordt dan kennelijk voor lief genomen. Stel je eens een dipool
voor 145 MHz voor die op een parasolvoet 50cm boven de grond staat!

Dat de hele wereld op 40m middels een cloudburner gewerkt kan worden, betwijfel
ik geenszins, maar dan is de DX alleen toegankelijk tijdens speciale atmosferische
omstandigheden (aka 'condities'), al dan niet in combinatie met wat uitgangsvermogen.

Wanneer je je opstralingshoek verlaagt, gaat er letterlijk een wereld voor je open! Elke dag.
Iets dat sommigen allang weten en ik beoog dus ook geenszins iets nieuws te vertellen
of volledig te zijn. Deze wielen zijn al jaren geleden door anderen uitgevonden
maar lijken bij velen in het hier en nu op een of andere manier maar niet te willen draaien.

Naar aanleiding van enkele vragen heb ik zitten klunen in 4NEC2 waarbij ik het voedings-
punt van de deltaloop varieer via het 'Optimizer'-menu (F12) (in de NEC-file het voedingspunt
als 'SY kaart' definieren). Na wat gedoe kreeg ik een zgn. screenrecorder aan de praat
zodat ik de 'sweep' kon 'opnemen'.

Disclaimer: ik draai 4NEC2 onder Linux met Wine dus de screencapturing capriolen
lopen wat hakkelig.

Hieronder heb ik een filmpje geupload waarbij het voedingspunt van de top (aka apex) naar beneden
zakt. De loop hangt dus als een Δ, dat wil zeggen, een zijde hangt ~1m parallel boven de grond.
Wordt de loop aan de top gevoed (of je hangt de loop 'omgekeerd' op, dus ∇ en dan voed je 'm
aan de onderzijde) dan heb je eigenlijk een identieke cloudburner als een full size dipool op ~10m hoogte.
Maar wat er gebeurt wanneer het voedingspunt naar beneden zakt in relatie tot de opstralingshoek,
is heel mooi te zien, waarbij 4NEC2 zelfs zijn schaling moet aanpassen ;- )

Het moge duidelijk zijn dat wanneer je met een cloudburner naar een nabij tegenstation luistert die
een lage(re) opstralingshoek heeft, je ervaart dat het signaal zachter, of niet veel harder wordt
dan wanneer datzelfde nabije tegenstation ook een cloudburner gebruikt.

Immers, je luistert met een dipool voor 40m op 10m hoogte voornamelijk loodrecht omhoog
en niet naar de horizon. Het verschil wordt daarom des te groter wanneer twee stations op (grote) afstand
(tenminste een hop verder, zeg ~1000 km) beiden een antenne hebben met een lage opstralingshoek.
Dan is de gezamenlijke winst, bij wijze van spreken, dubbel.

Tot zover,

Remco PA3FYM

[PA3HHO]

Fres is te hoog dus loop moet dan toch groter gemaakt worden? Lagere fres is hogere golflengte... Toch?...