pe5t schreef:Als ik de schema's goed begrijp, dan gaat het bij de 1:1 versie om een trifilaire trafo. Geen ringkern versie (misschien wel de meest gebruikte balun in de amateurwereld) maar een luchtspoel, waarbij 2 van de 3 wikkelingen door de binnen- en buitengeleider van een rol coax worden gevormd. De derde wikkeling is ook een stuk coax, maar daarvan wordt alleen de buitengeleider gebruikt (mag ook de binnengeleider zijn, of samen of een andere draad).
De karakteristieke impedantie van de coax speelt hierbij geen rol. Het gaat om zelfinductie en de koppeling van de windingen.
Je begrijpt het aardig goed (als je doelt op de uitvoering in mijn eerste bijdrage). Het signaal gaat door de twee wikkelingen bestaande uit de coaxmantel en binnengeleider. De impedantie van de coax is van belang (50 Ohm voor een 50 Ohm systeem). De derde wikkeling (het stuk draad of mantel van coax) zorgt ervoor dat de constructie zuiver gebalanceerd wordt.
De karakteristieke impedantie van de coax voor de derde wikkeling maakt inderdaad niet uit.
Wikkel je de twee coaxen door/over elkaar heen op dezelfde PVC pijp, dan is het gedrag meer dat van een gewone spanningstransformator. Wikkel je de coaxen los (dus niet gekoppeld met elkaar), dan heb zowel CM onderdrukkig, als perfecte balancering.
Voor de ferrietliefhebbers, je kunt dit soort 1:1 baluns ook op ferriet doen.
De Guanella 1:4 versie ontleent zijn werking aan de CM impedantie van de niet onderling gekoppelde coaxwikkelingen. Die impedantie moet veel hoger zijn dan de systeemimpedantie, omdat deze constructie van zichzelf niet zuiver gebalanceerd is.
In plaats van 91 Ohm coax, kun je ook twee parallele draden gebruiken (eventueel getwist). Afhankelijk van de relatieve dikte van de isolatie, kun je aardig in de buurt van 100 Ohm komen. Die 100 Ohm is nodig voor een 1:4 Guanella balun voor een 50 Ohm systeem.
