Ik heb het ( A-papiertje 12 wpm) in een jaar gehaald, en daar zat natuurlijk toch wel enige druk achter; de leraar heeft wel enig respijt, maar gaat vlot door om het programma op gestelde datum te halen.
De keren dat ik m'n Junker in een vaste baan om de aarde heb willen lanceren, zijn ontelbaar; voor jezelf heb je een behoorlijke druk, en dat is niet leuk leren.
Heb het dus ook met hakken over de sloot gehaald, en daarna niet meer naar omgekeken, niet zo verwonderlijk denk ik. Had er goed de balen van.
Nu ik, na een kleine 15 jaar weer met cw begonnen ben, op de "Koch-methode", is er een enorme last van m'n schouders gevallen, en leer ik met plezier in MIJN tempo op MIJN manier !
En raad eens wat ? Het loopt gesmeerd, en vliegt met sprongen vooruit, en ik kijk naar elke volgende sessie uit ( vandaar dat ik ook meerdere sessies per dag er door douw; ik kan niet wachten).
Dus het leuk vinden is een heel belangrijke factor, die je enorm motiveert. Koppel dit aan een goede dicipline, en je ziet per week verbetering. Die dicipline lijkt trouwens erger dan ze is, want na enkele weken wordt ook de dicipline een automatisme.
Nu lees ik in de laatste postings heel begrijpelijke maar negatieve beeldvorming.
Ik zou het heel erg waarderen als jullie ook eens POSITIEF uit de hoek willen komen.
Waarom is cw zo leuk, en wat kan je er allemaal mee.
Wat te denken van de mogelijke nieuwkomers op cw-gebied; zij lezen ook veel liever positieve uitlatingen over de hobby waar zij aan gaan beginnen.
Draag het CW een goed hart toe
Dus ik zou zeggen, kom maar op !! (Ook de OT CW ops die leuke en of nuttige anekdotes willen delen)
72 de dc2dc, Daniel.
.
